Osteopatia

Osteopatia stanowi gałąź medycyny, która opiera się na anatomii i fizjologii. Założeniem osteopatii jest twierdzenie, iż organizm ludzki jest jednością, w której wszystkie procesy są ze sobą powiązane na płaszczyźnie strukturalnej jak i duchowo-psychicznej. Osteopaci pracują w myśl zasadom, iż ciało ludzkie posiada zdolności do samoleczenia i do pewnego momentu organizm jest w stanie sam sobie poradzić z zaistniałymi nieprawidłowościami. Kiedy jednak dojdzie do tzw. dysfunkcji osteopatycznych niezbędne jest delikatne, nieinwazyjne wspomaganie organizmu za pomocą medycyny osteopatycznej.[push h=”20″]

Historia Osteopatii

Twórcą medycyny osteopatycznej był Andrew Taylor Still amerykański lekarz, urodzony w 1828 roku. Pierwsze nauki pobierał od swojego ojca, który był lekarzem. W czasie wojny pracował jako internista oraz chirurg  Tragiczne wydarzenia rodzinne, kiedy to na zapalenie opon mózgowych zmarła jego żona oraz dzieci sprawiły, że zaczął on praktykować terapię manualną. Szybko osiągnął sukces, bowiem jego metody leczenia pomagały szerokiej rzeszy pacjentów. Wyrażał holistyczne poglądy. Przyjął następujące zasady:

• ciało jest jednością;
• istnieje wzajemne powiązanie między strukturą a funkcją;
• organizm posiada zdolność do samonaprawy.[push h=”20″]

Pierwsza Szkoła Osteopatii

Andrew Taylor Still 22 czerwca 1874 roku ogłosił, iż „osteopatia” stanowi gałąź medycyny. Niestety jego tezy nie spotkały się z uznaniem środowiska lekarskiego. Nie mniej jednak Still nie zrezygnował ze swoich tez i w 1892 roku otworzył pierwsza szkołę osteopatii American School of Otepathy w Kirksville, która wykształciła wielu wybitnych specjalistów m.in twórcę terapii czaszkowej W.G Sutherlanda oraz Martina Littlejohna, który w 1900 roku otworzył Chicago College of Osteopathy zaś w 1917 pierwszą europejską szkołę osteopatii British School of Osteopathy.

Techniki osteopatyczne

W ciągu ponad stu letniego rozwoju medycyna osteopatyczna wykształciła wiele technik osteopatycznych. Dla uproszczenia można je sklasyfikować jako pośrednie i bezpośrednie. Bezpośrednie polegają na oddziaływaniu na narząd bądź tkankę w celu wywołania poprawy zarówno na płaszczyźnie ruchomości, w zakresie normalizacji napięć lub też poprawy drenaży żylno-limfatycznego. Przykładem może posłużyć technika zwana manipulacją, w której terapeuta dąży do przełamania bariery ruchu stawu kierując wektor siły przeciwko oporowi. Kolejnym przykładem są mobilizacje czyli sytuacja kiedy specjalista pracuje na granicy bariery nie przełamując jej. Techniki pośrednie z kolei polegają na odchodzeniu od bariery ruchy w kierunku maksymalnego rozluźniania tkanki. Oczywiście istnieją jeszcze tzw. mieszkanki technik jak np. Technika Energii Mieśniowej znana także pod hasłem MET. Do tematyki technik osteopatycznych będziemy jeszcze powracali  szerzej w kolejnych wpisach na naszym blogu.

Chesz poznać zasady technik osteopatycznych? Nauczyć się ich praktycznego wykorzystania w codziennej pracy z pacjentem? Wzbogacić swoją ofertę i warsztat terapeutyczny i być jeszcze skuteczniejszym? Zapraszamy do zapoznania się z ofertą naszych kursów i szkoleń.

.,…