HVLA i inne techniki osteopatyczne cz.1

Dzień 1

9.00 – 11.00 Część teoretyczna i praktyczna 

• Krótki rys historyczny 
• Osteopatyczne zasady diagnostyczne 
• Badanie osteopatyczne – zasady, rutyna , dokumentacja
• Testy ruchomości kręgosłupa lędźwiowego 
• Techniki przygotowujące i alternatywne dla HVLA - ST, MET, GOT 

11.00 - 11.15 Przerwa kawowa

11.15 – 13.30 Część teoretyczna i praktyczna

• Techniki przygotowujące i alternatywne dla HVLA - ST, MET, GOT
• Wprowadzenie do technik manipulacji HVLA 
• Nauka kontroli postawy terapeuty
• Przygotowanie pacjenta do technik manipulacji
• Wprowadzenie komponentów w technikach manipulacyjnych
• Budowanie bariery ruchu w wyizolowanych stawach kręgosłupa lędźwiowego

13.30 – 14.30 Przerwa obiadowa

14.30 – 16.30 Część praktyczna

• Ćwiczenia koordynacyjne przygotowujące do technik manipulacyjnych 
• Wskazania i p.wskazania dla technik HVLA 
• Testy neurologiczne stosowane w osteopatii
• Manipulacje rotacyjna HVLA kręgosłupa lędźwiowego – odcinek środkowy 

16.30 – 16.45 Przerwa Kawowa

16.45 – 18.00 Część teoretyczna i praktyczna

• Odcinek piersiowy kręgosłupa - biomechanika i badanie 
• Techniki przygotowujące i alternatywne do manipulacji HVLA
• Manipulacje HVLA odcinka piersiowego kręgosłupa – Część środkowa , zasady, postawa, technika
• Manipulacje HVLA odcinka piersiowego kręgosłupa – górny i dolny, zasady, postawa, technika

Dzień 2

9.00-11.00 Część teoretyczna i praktyczna

• Techniki artykulacyjne Blagrave’a odcinka lędźwiowego 
• Techniki artykulacyjne Blagrave’a odcinka lędźwiowo-krzyżowego
• Obszary przejściowe kręgosłupa - biomechanika
• Side roll – rotacja T12/L1
• MP trakcyjna  L/S 

11.00 – 11.15 Przerwa kawowa

11.15 – 13.30 Część teoretyczna i praktyczna 

• Stawy krzyżowo-biodrowe - teoria ,testy diagnostyczne 
• Technika rec oil i togle - teoria i praktyka 
• Techniki przygotowujące i alternatywne dla HVLA stawów SI 
• Technika Chicago
• Spojenie łonowe - badanie 
• Technika shotgun spojenia łonowego 

13.30 – 14.30 Przerwa obiadowa

14.00 – 18.00 Część teoretyczna i praktyczna

• Odcinek szyjny kręgosłupa - biomechanika i rutyna badania  
• Techniki przygotowujące i alternatywne odcinka szyjnego  - ST, MET, ART 
• Zastosowanie odpowiednich technik osteopatycznych w określonych przypadkach klinicznych 
• Bóle głowy - różnicowanie i postępowanie terapeutyczne 
• Wskazania i p.wskazania dla terapii odcinka szyjnego 
• Technika  rotacyjna HVLA C3/4 

Dzień 3

9.00 - 11.00 Część teoretyczna i praktyczna

• Żebra - klatka żebrowa - biomechanika i rutyna badania 
• Techniki osteopatyczne MET i ART dla żeber 
• Techniki manipulacyjne HVLA żeber 

11.00 – 11.15 Przerwa kawowa

11.15 – 13.00 Część Praktyczna

• Manipulacja HVLA OC/C1 
• Manipulacje HVLA przejścia C-T

13.00 – 14.00 Przerwa obiadowa

14.00 – 15.30  Część praktyczna 

• Podsumowanie cz.1 i powtórka wybranych technik 

Na czym polega zabieg manipulacji krótkodźwigniowych HVLA

Zabieg manipulacji krótkodźwigniowych (HVLA High Velocity Low Amplitude – duża prędkość mała amplituda ruchu) powszechnie wykorzystywany jest w osteopatii, chiropraktyce, fizjoterapii, terapii manualnej. Technika ma szerokie zastosowanie w zakresie korekcji funkcji i mobilności stawów, zaś efekt wykonanej terapii pozytywnie oddziałuje na układ nerwowy, krwionośny, limfatyczny oraz mięśniowo-szkieletowy.

Zabieg z grupy terapii manualnej polega na przyłożeniu przez terapeutę siły o niewielkiej amplitudzie ruchu jednakże ze znaczną szybkością w określonym kierunku w celu pokonania nabudowanej wcześniej bariery ruchomości w danym stawie pacjenta. Przeprowadzenie techniki prowadzi do charakterystycznego „kliknięcia” oraz zmian w obrębie stawu oraz tkanek powiązany z nim neurologicznie.

W przypadku technik krótkodźwigniowych HVLA, manipulacje w obrębie kręgosłupa wykonuje się tylko na stawach międzywyrostkowych (dla przypomnienia: nasze kręgi połączone są stawami międzytrzonowymi oraz międzywyrostkowymi). Niektóre z technik manipulacji kręgosłupa w swoich teoretycznych podstawach mają oddziaływanie również na stawy międzytrzonowe.

Wykonanie technik manipulacji HVLA często przypomina ceremonie. Nie służy to widowiskowości zabiegu lecz jego bezpieczeństwu. Przed zbudowaniem odpowiedniej bariery w stawie należy skupić się na ułożeniu ciała pacjenta (w tym celu pomocą mogą służyć nam kliny, poduszki czy czasem sam stół), własnego oraz stołu. Nabudowanie bariery która ma służyć technice manipulacji odbywa się poprzez skupieniu ruchu w danym stawie (wyizolowaniu – tak by ruch odbywał się tylko w poddawanym terapii stawie). Początkowo testuje się rodzaj ruchu którym zostanie przeprowadzona manipulacja a następnie kolejne komponenty które najskuteczniej sprowadzą napięcie w stawie.

Jak bezpiecznie wykonywać techniki manipulacji

Techniki manipulacyjne HVLA są niezwykle efektowne i najbezpieczniejsze jeśli chodzi o manipulacje stawowe.

Co odpowiada zatem za ich skuteczność i nieinwazyjność? Otóż tajemnica tkwi w wyjątkowo precyzyjnym skoncentrowaniu siły/napięciu w wymagającym tego stawie z jednoczesnym zastosowaniu mnogości niezwykle subtelnych komponentów ruchy wpływających na zakres amplitudy dźwigni pierwotnej (rotacja/zgięcie/zgięcie boczne/translacja/trakcja/kompresja).

Podczas pracy z wykorzystaniem technik manipulacji HVLA bardzo istotną rolę odgrywa także właściwa praca ciała terapeuty wykonującego zabieg. Celem odpowiedniej palpacji czuciowej (informacji płynącej z receptorów w obrębie opuszków palców) jak również palpacji proprioceptywnej związanej z czuciem całym ciałem terapeuty. Ergonomia pracy jest jednym z czynników determinujących nie tylko efektywność i skuteczność zabiegu ale także jego bezpieczeństwo. Należy pamiętać, że umiejętne stworzenie bariery tkankowej wcale nie wymaga od specjalisty zastosowania dużej siły. Ową barierę doświadczony terapeuta potrafi zbudować poprzez wielokierunkową kompresję, którą wywiera się poprzez wykorzystanie całego ciała ( a nie tylko ramion) na wybrany segment. Komponenty ruchowe (wykorzystanie trójprzestrzennego pozycjonowania) stopniowo zmniejszają ruchomość stawu, powodując pewien rodzaj napięcia, które w ostatniej fazie zostaje pokonane. Końcowy impuls wykonywany jest poprzez niewielki szybki ruch. W praktyce zbudowana odpowiednio bariera ruchu w stawie nie wymaga siły lecz nawet głęboki oddech pacjenta może być impulsem do zaistnienia samej manipulacji w stawie.