Co to są Techniki Energii Mięśniowej?
MET ( z ang. Muscle Energy Technique ) to zbiór różnorodnych metod, które z powodzeniem wykorzystywane są w osteopatii, fizjoterapii, chiropraktyce, a także coraz częściej treningu sportowym.
Techniki te, choć wywodzą się bezpośrednio z tradycji osteopatii jednocześnie miały swoją ewolucję w samej fizjoterapii w zakresie terapeutycznych technik, które związane były z napięciem izometrycznym i rozciąganiem ( priopreceptywne nerwowo- mięśniowe torowanie PNF).
Celem jest zmniejszenie napięcia mięśniowego ( tonusu), który dotyczy nadmiernie napiętych mięśni oraz ich rozciągnięcia. Proces terapii wymaga aktywnego udziału ze strony pacjenta.
Na czym polegają Techniki Energii Mięśniowej?
Metoda ta głównie kojarzona jest z poizmomeryczną relaksacją ( PIR ). Poprzez wywieranie odpowiedniego oporu w celu uniemożliwienia ruchu w stawie, wywołanie mechanizmów odruchowych. W rezultacie dochodzi do zmniejszenia napięcia w obrębie mięśnia bądź grupy mięśni. Ponadto wpływa na powiększenie tolerancji owego mięśnia na proces rozciągania.
Kolejna odmiana MET to hamowanie zwrotne ( znane też pod nazwą: hamowanie wzajemne bądź inhibicja reciprokalna). Jest ona odpowiedzią na uwarunkowania fizjologiczne mięśni antagonistycznych do procesu napinania mięśni. Schemat polega na tym, że gdy mięśnie napinane są izometrycznie to mięśnie antagonistyczne względem nich są hamowane i bezpośrednio po napięciu będą wykazywać zmniejszone napięcia mięśniowe.
Cechy Techniki Energii Mięśniowej
W MET specjalista wykorzystuje aktywną pracę mięśni ze strony pacjenta albo poprzez wywieranie oporu bądź też wspomagając wspomniany wysiłek. W zależności od dolegliwości, ich podłoża oraz potrzeb tkanki ( uzyskanie rozluźnienia, niwelacja zrostów, wywołanie napięcia) terapeuta może :
1. Stosować siłę precyzyjnie odpowiadającą wysiłkowi pacjenta ( dopasowana), przez co dochodzi do powstania napięcia izometrycznego. Wówczas nie dochodzi do występowania czynności ruchowej, zaś wywołana zostaje fizjologiczna odpowiedź neurologiczna za sprawą narządów ścięgnistych Golgiego.
Z taką odpowiedzią związek ma:
- reciprokalne hamowanie mięśnia antagonistycznego do skróconego;
- poizometryczna relaksacja mięśnia skróconego;
2. Zastosować siłę, która przewyższa wysiłek i możliwości pacjenta. Powoduje to tzw. izotoniczne napięcie ekscentryczne lub napięcie izolityczne ( gdy ruch wykonywany jest szybko). Polega na przemieszczeniu określonego rejonu w przeciwstawnym kierunki, niż ten, do którego zmierza pacjent.
3. Terapeuta może także oporować częściowo wysiłek pacjenta, co pozwala mu wprawdzie wykonywać ruch, ale jest on lekko spowolniony. Taka metoda nosi znamiona izotoniczno- koncentryczne.
Podczas pracy z pacjentem terapeuta powinien zwracać uwagę na szereg czynników m.in.:
- czy napięcie powinno wystąpić w danym obrębie, biorąc pod uwagę okres trwania dysfunkcji oraz fakt podrażnienia tkanki;
- jaki jest poziom wysiłku pacjenta;
- jaki jest czas utrzymywania napięcia;
- jaki jest kierunek, w jakim wykonywany jest wysiłek;
- podjąć decyzję w zależności od czasu trwania dysfunkcji, stopnia podrażnienia tkanki oraz charakteru problemu ( zwłóknienie, skurczenie) czy po napięciu przemieszczać mięsień/ staw do punktu nowej bariery czy też go nie rozciągać;
i wiele innych.
Stosowanie Techniki Energii Mięśniowej jest bardzo skuteczne w walce z wieloma dolegliwościami bólowymi.
Jednakże należy pamiętać, że pożądane, dobre efekty uzależnione są od precyzyjnej diagnozy i zastosowania odpowiedniego poziomu siły oraz właściwej lokalizacji.
Zapraszamy do zapoznania się z ofertą kursów dla fizjoterapeutów. Więcej informacji znajdziecie na naszej stronie w zakładce kursy i szkolenia.