Terapia manipulacji trzewnych

Jest terapią manualną stosowaną w celu przywrócenia właściwego napięcia i ruchu nie tylko samych organów, ale również pomiędzy nimi oraz sąsiadującymi strukturami w ciele.

Terapia wisceralna oddziałuje także na napięcia powięzi, naczynia krwionośne, nerwy oraz stawy.

U podstaw wielu chorób, z którymi człowiek boryka się z ciągu życia, występują zastoje w naczyniach żylnych i limfatycznych narządów wewnętrznych i w przestrzeni około narządowej, a także zmiany położenia narządów, mogące powstać w wyniku wysiłku fizycznego, urazu, intoksykacji.

Jeśli chodzi o stany zastoinowe, bardzo często powodują one spastyczne napięcia narządów, a to najczęściej, prowadzi do zaburzeń procesów metabolicznych oraz wzajemnych powiązań narządów między sobą

J.P. Barral

Jak twierdzi J. P. Barral, większość dysfunkcji na poziomie układu ruchu powiązana jest z dysfunkcjami ruchomościowymi organów wewnętrznych.

Występują bowiem zależności trzewno somatyczne oraz somatyczno trzewne, które to odpowiadają za powyższy stan. Nieprawidłowość (choroba) w obrębie narządu wewnętrznego zaburza czynności w narządzie ruchu.

Jako przykład może posłużyć następująca korelacja: niejednokrotnie może zdarzyć się, że za wywołaniem spastyczności okrężnicy, zaburzeń perystaltyki jelit, czy dolegliwości dwunastnicy mogą odpowiadać dysfunkcje odcinka piersiowego i przejścia piersiowo-lędźwiowego. Ta sama dysfunkcja może być związana również np. z wrzodziejącym jelitem grubym czy też chorobą wrzodową żołądka.

Jako kolejny przykład może posłużyć „case” pacjenta ze skoliozą idiopatyczną, borykającego się z dolegliwościami bólowymi w okolicy 10 i 11 żebra. W takim przypadku skuteczna może okazać się odpowiednia kombinacja manipulacji wisceralnych zastosowana na płucach.

Z kolei u pacjenta skarżącego się na bóle w górnej części żołądka, które mogą być połączone z dolegliwościami bólowymi głowy kluczowym rozwiązaniem może być wykorzystanie techniki trzewnej polegającej na „rozciągnięciu” wpustu żołądka.

Bardzo często ograniczenia w aparacie mięśniowo-powięziowo-kostnym mogą być kompensacją dysfunkcji organów- np.: funkcje pęcherza moczowego mogą zostać zaburzone w odpowiedzi na problemy z biodrem wpływające na napięcie dna miednicy i vice versa.

Przyjrzyjmy się teraz wątrobie:

Każdy organ ma swój określony ruch wzdłuż fizjologicznych dla siebie trójwymiarowych osi. Tkanki i organy dla właściwego funkcjonowania muszą mieć możliwość przemieszczania się i ślizgania po powierzchniach stycznych.

W momencie kiedy dojdzie do ograniczenia na poziomie ich fizjologicznego przemieszczania się względem przepony wówczas może dojść do uniemożliwienia napełniania powietrzem prawego płuca i ograniczenia ruchomość klatki piersiowej po prawej stronie. W konsekwencji woreczek żółciowy, nerki i jelito grube będą zmuszone poruszać się wzdłuż zmienionych osi dookoła miejsca o ograniczonej ruchomości, co w rezultacie może wywoływać negatywne dla organizmu konsekwencje np. zatrucie organizmu, jako że wątroba nie jest w stanie działać poprawnie. Niewłaściwe trawienie, w sytuacji kiedy woreczek żółciowy nie jest w stanie optymalnie wydzielać żółci do trawienia tłuszczy, może być powodem dolegliwości bólowych żeber po prawej stronie klatki piersiowej z powodu ograniczenia ich ruchomości, co z kolei może dawać efekt bólowy na prawe ramię i bark (połączenie mechaniczne, neurologiczne).

Znajomość anatomii

Dlatego w terapii wisceralnej bardzo ważna jest znajomość anatomii i topografii narządów wewnętrznych, zasad fizjologii i patofizjologii narządów wewnętrznych oraz mechanizmów oddziaływania ich względem siebie.

Pamiętajmy, że ruchy układu szkieletowego są możliwe, dzięki poruszającym ich mięśniom, które są pod kontrolą centralnego systemu nerwowego.

Narządy wewnętrzne zaś zachowują swoje pozycje i ruchy wzajemne dzięki błonom surowicznym:

• opon centralnego systemu nerwowego,
• opłucnej płuc,
• otrzewnej jamy brzusznej,
• osierdzia serca

oraz zaczepom w systemach:

• podwójnych warstw,
• więzadeł,
• napięć tkankowych i ciśnienia międzyjamowego,
• krezkowym,

Terapia wisceralna rozpoznaje powyższe zjawiska i przywraca fizjologiczny ruch narządu, co stwarza również warunki do jego prawidłowego ułożenia.

W jakim celu stosuje się techniki trzewne?

Fizjoterapeuci, osteopaci bardzo często korzystają z dobrodziejstwa technik wisceralnych, bowiem pozwalają one na:

• Przywrócenie fizjologicznych ruchów tkanek i właściwej funkcji organizmu.
• Przywrócenie właściwych funkcji nerwów i miejscowe wzbudzenie przepływu impulsów nerwowych w części ciała na której pracujemy.

• Uwolnienie istniejących ograniczeń tkanek takich jak blizny czy zrosty.
• Poprawę regeneracji tkanek.
• Przywrócenie właściwego krążenia płynów.
• Poprawę zaopatrzenia komórek w hormony i składniki chemiczne.
• Poprawa komunikacji pomiędzy częściami składowymi organizmu i poprzez to poprawa funkcjonowania układu nerwowego i oddechowego oraz krążenia krwi i chłonki.
• Wspomożenie procesów trawienia i usuwania z organizmu produktów rozpadu.
• Normalizacja napięcia mięśniowego i redukcja spazmów mięśni w okolicach nimi dotkniętych.
• Redukowanie stanów zapalnych i bólu.
• Przywrócenie właściwej funkcji zwieraczom i zastawkom organów
• Przywrócenie fizjologicznej ruchomości w stawach

Kurs terapii wisceralnej

Jeśli chcesz poznać techniki wisceralne i praktycznie wykorzystać je w codziennej pracy z pacjentem zapraszamy na intensywny, trzyodniowy kurs Manipulacje wisceralne w zaburzeniach funkcji układu ruchu,

Kurs ma na celu przybliżenie uczestnikom koncepcji udziału zaburzeń funkcji narządów wewnętrznych w dysfunkcjach i dolegliwościach układu mięśniowo – powięziowego oraz rozszerzenie umiejętności diagnostycznych i terapeutycznych w obrębie pracy z układem trzewnym. Głównym założeniem szkolenia jest przekazanie uczestnikom wiedzy praktycznej dotyczącej zastosowania technik manipulacji trzewnych w typowych zespołach klinicznych takich jak zespoły zaburzeń funkcji barku, zespoły bólowe kręgosłupa szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo – krzyżowego a także w dolegliwościach stawu biodrowego i stawu kolanowego. Przekazana na kursie wiedza z zakresu anatomii i topografii narządów, ich fizjologii i patofizjologii a także umiejętności manualne związane z pracą przez powłoki brzuszne znacząco rozwijają praktykę terapeutyczną i dają wyjątkowo skuteczne narzędzie w terapii zaburzeń funkcji układu trzewnego takich jak dysfunkcje przewodu pokarmowego – zgaga, refluks, wzdęcia, zaparcia i biegunki, zespół jelita drażliwego, nawracające infekcje dróg oddechowych, zaburzenia funkcji pęcherza i inne.

 .